3/185- Her canlı ölümü tadacaktır. Kıyamet günü ecirleriniz size eksiksiz olarak verilecektir. Kim cehennemden uzaklaştırılıp cennete konursa o, gerçekten kurtuluşa ermiştir. Dünya hayatı, aldatıcı zevkten başka birşey değildir
Son Yolculuk Hikayeleri 25 Yıllık Gassal Emine Bozkurt
Kazandıklarının Toplamı Sıfır olmasın! Real Motivation! Zero to One – Osman Bulut EN TR AR RU DE ID CN Altyazı
Ölümün Ansızın Gelmesi TR+EN Altyazı
Bir dakika sonra öleceğini bilsen ne yaparsın?
Büyük evliyalardan biri, talebelerinden birine, aşağıdaki soruları sorup, şu cevapları aldı:
– Bir dakika sonra öleceğini bilsen ne yaparsın?
– Hemen o anda kelime-i şehâdet ve salavat getiririm. Yanımda olanlardan, haklarını helâl etmelerini isterim. Allahü teâlânın sevdiği kullarını düşünür, onların yardımını ister, hemen secdeye kapanırım.
– Peki, bir saat sonra öleceğini bilsen?
– Yukarıdaki cevaplardan başka; yoksa hemen bir abdest alır, imanımı yenilerim. Gördüğüm kimselerle helalleşir, dualarını isterim. Mümkünse, borçlarımı öder, fazla para ve mallarımı, sadaka veririm. Peygamberimizi, Eshâb-ı kirâmı, Ehl-i beyti, seyyid ve evliyâları hatırlar, şefaatlerini umarım. Vasiyetimi yazar son dakikada namaza dururum.
– Ya bir gün sonra öleceğini bilecek olsan?
– Yukarıdakilerden başka; temiz bir gusül abdesti alır ve devamlı abdestli bulunmaya çalışırım. Yiyip içtiğime dikkat eder, günah işlememeye çalışırım. Boş şeyleri bırakır, çok lüzumlu şeyleri ihlâsla yapmaya çalışırım. Ağzıma hiç kötü söz almam, herkese iyilik etmeye çalışırım. Tanıdıklarımla helalleşir, beş vakit namazlarımı zamanında ve çok dikkatli kılarım. Kaza namazım varsa, boş vakitlerimde kılarım. Başta, çoluk çocuğum olmak üzere, herkesi iyiliğe dâvet eder, kötülükten men eder ve ilim öğrenmeye çalışırım. İyi kimseleri ziyâret eder, duâ isterim.
– Bir sene sonra, öleceğini bilecek olsan?
– Hemen hemen aynı şeyleri yaparım efendim.
– Yüz sene sonra, öleceğini bilecek olsan?
– Aynı şeyleri yapmaya çalışırım efendim.
– Umulur ki, imtihanı kazandın…
Hiçbiriniz artık klasik ölümleri beklemeyin – Metin Balkanlıoğlu
Küçüklüğümden beri dar yerlerden sıkılır ve buralardan adeta feryat ederek kaçardım. Daha sonra bunun bir hastalık olduğunu anlamış fakat bu illetten bir türlü kurtulamamıştım. Oysaki, o dar mekanlara şimdi ister istemez girecektim. Beni sarıp sarmalamışlar ve uzunca bir tabuta yerleştirmişlerdi. Çevremde dolaşanların seslerini gayet iyi duyuyor ve gözlerim kapalı olmasına rağmen her nasılsa onları görebiliyordum.
— “Genç yaşta öldü zavallı” diyorlardı.”Halbuki yapacak ne kadar işleri vardı”
Gerçektende birçok işim yarım kalmıştı.Mesela oğluma iyi bir iş kuramamış, araba ile renkli televizyonun taksitlerini henüz bitirmemiştim. Büyük bir firma kurup dostlarımı o firmada toplamakta, artık hayal olmuştu. Kış çok yakın olduğu halde odun-kömür işini halledememiş ve çatının akan yerlerini aktaramamıştım.
Birden kulaklarımı çınlatan bir sesle irkildim. Sanki mikrofonla söylenen bu ses, beynimin en ücra köşelerinde yankılanıyor ve;
— “Geçti artık geçti” diyordu.
İçimden, keşke geçmemiş olsaydı diyordum. Nereden başıma gelmişti o kaza bilmem ki? Halbuki ne kadarda iyi araba kullanırdım. Olup bitenleri anlamaya çalışırken dostlarımın çevremi sardığını ve üzerimi örtmek için tabutun kapağını kaldırdıklarını fark ettim. Avazım çıktığı kadar bağırmak ve çırpınmak istediğim halde ne kımıldayabiliyor nede bir ses çıkartabiliyordum. Biraz sonra koyu bir karanlık içinde kalmış ve gözlerimi tabutun tahtaları arasından sızan ışığa çevirmiştim. Dehşet içinde;
— “Aman Allah’ım” dedim. “Ne olacak şimdi halim?”
Korkudan hiçbir şey düşünemiyordum. Biraz sonra omuzlara kaldırılmış ve sallana sallana götürülmeye başlanmıştım. Dışarıdaki seslerden yağmur yağdığı belli oluyor ve su damlacıklarının sesi tabutumun gıcırtısına karışıyordu. Cenaze namazı için camiye gidiyor olmalıydık.
Cami diyince aklıma gelmişti. Çok yakınımızda olmasına rağmen nedense bir türlü elim değip gidememiştim. Ama 50 yaşına gelince namaza başlayacak ve herkesin şikayet ettiği kötü alışkanlıklarımı terk edecektim. Ah şu kaza olmasaydı ilerde ne iyi bir insan olacaktım. Daha önce duyduğum ses:
— “Geçti artık geçti” diye tekrarlıyordu. “Bitti artık”
Biraz sonra namazım kılınmış ve imam cemaate nasıl bir insan olarak bilindiğimi sormuştu. Ben cemaatin arasındaki 8-10 kişinin bu soruya cevap vermediğini gayet iyi biliyordum. Evet bu insanlara kötülük ettiğimi kabul ediyordum. Fakat şu kaza olmasaydı onların gönlünü alacak ve yaptığım haksızlıkları telafi etmeyecek miydim?
Camideki işimiz bittikten sonra tekrar omuzlara kaldırılmıştım. Tabutumun eğik bir şekilde taşınmasından mezarlığa giden yokuşu tırmandığımızı anlıyordum. Şiddetle yağan yağmurun çatlaklardan içeri girerek kefenimi yer yer ıslattığının da farkındaydım. Buna rağmen dışarıda konuşulanlara kulak verdim. Dostlarımın bir kısmı piyasadaki durgunluktan bahsediyor bir kısmı da geçen akşam televizyonda oynanan kovboy filmini methediyordu. Tabutumu taşıyan diğer biri ise yanındakinin kulağına fısıldayarak;
— “Tam ölecek günü buldu rahmetli. Sırılsıklam olduk birader” diyordu.
Duyduklarım herhalde yanlış olmalıydı. Yoksa bunlar uykularımı onlar için feda ettiğim dostlarım değil miydi? Yolculuğum bir müddet sonra bitmiş ve tabutum yere indirilmişti. Kapak tekrar açıldı ve güçsüz vücudumu kucaklayan kollar beni dibinde su toplanmış olan bir çukura doğru indirdi. Boylu boyunca yattığım yerden etrafıma baktım.
Aman Allah’ım! Bu kabir değil miydi?
O ana kadar buraya gireceğimi neden düşünmemiştim? Sessiz feryadımı kimse duymuyor ve dostlarım kalın tahtalarla üzerimi kapatmak için adeta birbirleriyle yarışıyorlardı. Tekrar zifiri karanlıkta kalmış ve bütün zerrelerimle dua etmeye başlamıştım;
— “Yarabbi!” diyordum. “Bir fırsat daha yok mu senin istediğin gibi bir kul olayım? Ve kabrimi cennet bahçelerinden bir bahçeye çevireyim”
Daha önce duyduğum ses aynı şeyleri tekrarlayarak;
— “Geçti artık geçti” dedi.” Her şey bitti artık”
Vücudumu örten tahtaların üzerine kürekle atılan toprakların çıkardığı ses gök gürültüsünü andırıyor ve bütün benliğimi sarsıyordu. Son bir gayretle yerimden fırlayarak gözlerimi açtım. Odamdaki rahat yatağımda yatıyor fakat korkunç bir kabus görüyordum. Bitişik dairede oturan doktor arkadaşım başucumda duruyor ve;
— “Geçti artık geçti” diye tekrarlıyordu.” Geçti bak hiç bir şeyin kalmadı”
Yattığım yerden yavaşça doğruldum.Terden sırılsıklam olmuş ve sanki 20 kilo birden vermiştim. Dışarıda sağanak halinde yağmur yağıyor ve gök gürültüsünden bütün ev sarsılıyordu. Çevremdekilerin şaşkın bakışları arasında kendimi toparlamaya çalışarak;
— “Yarabbi! Sana bütün zerrelerimin adetince şükürler olsun” diyordum.” İyi bir kul olmak için ya bir fırsat daha vermeseydin?”
Peygamber’imiz (S.A.S.) buyuruyor ki: “Dünyevî hazları gözden düşüren ölümü sık sık hatırlayınız.”
4-NİSA:78- Her nerede olursanız olun ölüm size yetişir, son derece sağlam kaleler içinde de bulunsanız yine kurtulamazsınız. Onlara bir iyilik erişirse “Bu, Allah’tandır” derler, bir kötülüğe uğrarlarsa, “Bu, senin yüzündendir.” derler. Ey Muhammed! De ki: “Hepsi Allah’tandır.” Bu topluma ne oluyor ki, hiç söz anlamaya yanaşmıyorlar?
Sıradışı meslek- Gassallar
Cübbeli Ahmet Hoca Efendi Kendi Mezarını Ziyaret Ediyor
Nihat Hatipoğlu – Babası ve mucizevi ölümü
Son nefeste ne ile meşgul olmak istiyorsan, yaşarken onunla meşgul ol – Şeyh Ali Haydar Ahıshavî Kuddise Sirruhû
İngilizlerin kanlı kraliçesi 1. Elizabeth bir hafta yatağa girmez, kahyası dinlenmeniz lazım dediğinde “yatınca gördüklerimi görsen, sende yatmak istemezdin” der, sonra ölmeye karar verdim deyip yatağa uzanır.
Ebû Hureyre (R.A.) (Nesêî) der ki; Allah Resûlü (S.A.V) şöyle buyurdu: Mümin can çekişirken rahmet melekleri beyaz bir ipekle gelip “Haydi sen Allahtan Allah da senden razı olarak doğru Allahın rahmetine ve cennetine sana kızgın olmayan Rabbe doğru çıkıp gidiver” derler. Bunun üzerine misk gibi güzel bir koku saçarak çıkar melekler onu birbirlerine verirler. Gök kapılarına el üstünde getirirler ve derler ki “Yerden size gelen bu koku ne kadar da ferahlatıcı!” Sonra onu mümin ruhların yanına götürürler. Onlar sizden birinizin gurbette olan yakınına kavuştuğu zaman duyduğu sevinci duyarlar. Yanına gelip sorarlar: “Falan ne yaptı filan ne âlemde?” Cevap verirler: “Bırakın onu o dünya zevkine dalmıştı.” Gelen ruh: “O öldü size hâlâ gelmedi mi?” der. “Öyleyse o Haviye cehennemine götürüldü” derler. Kâfir can çekişirken azap melekleri ellerinde bir kamçı ile gelirler ve derler ki: “Haydi sen Rabbine karşı kızgın ve Rabbin de sana karşı kızgın olarak Allahın azabına doğru çıkıver.” O da leş kokusundan daha kötü bir koku içinde Allahın azabına doğru çıkar. Sonunda arzın kapısına iletirler. “Ne kötü bir koku!” diyerek onu kâfirlerin ruhlarının bulunduğu yere götürürler.”
Konuyla ilgili mp3 sayfamızda Cübbeli Ahmet Hoca efendinin kabir ve İmam ı Gazali hazretlerinin ölümü hatırlamak vaazlarını dinleyebilirsiniz.